بالاخره به آخرین ماه از سال 2021 میلادی رسیدیم و طبق سنت هر ساله، دو دسته فیلم در این مقطع از سال اکران می‌شوند، دستۀ اول آثاری هستند که امید زیادی به کسب جوایز مهم سینمایی دارند و در ماههای اخیر با حضور در جشنواره‌های مختلف اسم و رسمی برای خود دست و پا کرده‌اند و دستۀ دوم هم عناوینی هستند که با استفاده از موضوعات خوشایند و امیدوارکننده، تلاش می‌کنند تا خانواده‌ها را در دورۀ تعطیلات کریسمس به سالن‌های سینما بکشانند که این گروه به واسطۀ شرایط خاص همه گیری، نسبت به سال‌های گذشته کار سخت‌تری را در پیش دارند.
هفته اول
Paul Verhoeven یکی از آن کارگردان‌هایی است که بدون شک یکی از جذاب‌ترین کارنامه‌ها را به نام خود ثبت کرده و با اثر جدید خود، Benedetta هم همان راه همیشگی را ادامه می‌دهد. این فیلم ماجرای واقعی راهبه‌ای در قرن هفدم میلادی و همزمان با دوران قدرت گرفتن مجدد اندیشه‌های کاتولیک را روایت می‌کند که سبک زندگی شخصی او، کارش را به تقابل با کلیسا و دادگاه‌های مذهبی آن دوران می‌کشاند. Flee انیمیشنی مستند/داستانی و نمایندۀ کشور دانمارک در مراسم اسکار امسال است که مصائب مهاجری افغانستانی برای رسیدن به کشور دانمارک را روایت می‌کند. این فیلم در نمایش‌های جشنواره‌ای خود با استقبال قابل توجهی رو به رو شده و از شانس‌های اصلی نامزدی در رشته‌هایی مثل بهترین انیمیشن بلند، بهترین اثر مستند بلند و بهترین فیلم بین المللی به حساب می‌آید. پائولو سورنتینو که حدود ده سال پیش با فیلم The Grand Beauty موفق به کسب جایزۀ اسکار بهترین فیلم بین المللی شد، امسال هم با فیلم The Hand of God نمایندۀ کشور ایتالیاست و از شانس بالایی برای رسیدن به نامزدی در این رشته برخوردار است. داستان این فیلم متأثر از دوران نوجوانی خود کارگردان در ناپل دهۀ 1980 است که در آن دوران مارادونا با حضور خود در تیم فوتبال این منطقه، غرور خاصی را به ساکنین این منطقه اهدا کرد. Red Rocket، جدیدترین ساختۀ Sean Baker که تضاد جامعۀ سنتی با فردی دارای شغلی شدیداً نامتعارف را به تصویر می‌کشد هم دیگر اثر قابل توجهی است که در این هفته پخش می‌شود.
هفته دوم
استیون اسپیلبرگ که سال‌ها در تلاش بوده تا اثری موزیکال کارگردانی کند اما هر بار به دلیلی این آرزو به واقعیت تبدیل نشده، این بار به سراغ اقتباس مجدد سینمایی از West Side Story رفته که اولین اقتباس سینمایی از این نمایش موزیکال، یکی از موفقترین و پرطرفدارترین آثار موزیکال تمام دوران به حساب می‌آید که در سال عرضه اکثر جوایز مهم سینمایی را به خود اختصاص داد و باید دید آیا بعد از بیش از دو دهه، اسپیلبرگ می‌تواند مجدداً مجسمۀ طلایی بهترین کارگردانی را همراه با برآورده کردن یکی از آرزوهای مهم شخصی خود، به دست آورد یا خیر. آرون سورکین سال‌ها به عنوان یکی از بهترین نویسندگان عرصۀ سینما، تئاتر و تلویزیون شناخته می‌شد که جوایز بسیاری را به واسطۀ توانایی خاص خود در این امر به دست آورده اما از چند سال پیش که تصمیم گرفت به عنوان کارگردان پشت دوربین قرار بگیرد، نشان داده که در این پیشۀ ثانویه هم حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد و امسال با فیلم Being the Ricardos به سراغ پشت صحنۀ یکی از سریال‌های محبوب سال‌های دور رفته است.
آدام مک‌کِی تا همین چند سال پیش بیشتر به عنوان دوستِ کارگردان ویل فرل، شناخته می‌شد اما موفقیت فیلم The Big Short باعث چرخش ناگهانی او به سمت موضوعاتی جدی‌تر با تمی سیاسی شد که در ساختۀ جدید و پر ستارۀ او، Don’t Look Up، قرار است تلفیق این فضای تازه با آثار کمدی‌تر اولیۀ او را شاهد باشیم که توسط برخی از منتقدان لقب Dr. Strangelove امروزی به آن داده شده است. مسائل پشت صحنۀ ورزش آمریکا همیشه سوژه‌های جذابی برای ساخت آثار سینمایی بوده و در فیلم National Champions ماجرای اعتصاب ورزشکاران دانشگاهی برای دست‌یابی به حقوق واقعی آن‌ها، تنها چند ساعت قبل از فینال مسابقات ملی و تلاش مسئولان برای شکستن این اعتصاب را به هر قیمت ممکن خواهیم بود. در جشنوارۀ South by Southwest معمولاً شاهد نمایش پر سر و صدای آثار ژانرهای اکشن و وحشت هستیم اما Megan Park در اولین تجربۀ خود در مقام کارگردان، درام اثرگذاری به نام The Fallout را در این جشنواره به نمایش درآورد و همگان را انگشت به دهان نگاه داشت. این فیلم ماجرای دانش‌آموزی را روایت می‌کند که از یک تیراندازی مرگبار در مدرسه جان سالم به در برده و حالا باید پیامدهای این حادثه زندگی کند.
هفته سوم
گیرمو دل‌تورو بعد از موفقیت غیرمنتظره در مراسم اسکار محصولات سال 2017 برای مدتی بیشتر زمان خود را به تهیه‌کنندگی اختصاص داد و البته شرایط ناشی از کووید 19 هم مزید بر علت شد تا شاهد فاصله‌ای چهار ساله در کارنامۀ کارگردانی او باشیم. فیلم Nightmare Alley داستانی در ژانر فیلم نوآر را روایت می‌کند که با چاشنی هنری همیشگی دل‌تورو همراه شده و دومین اقتباس سینمایی از این داستان خواهد بود و از توانایی بازیگرانی چون بردلی کوپر، ویلم دفو، کیت بلنشت و ... بهره می‌برد. آیا Spider-Man: No Way Home آخرین حضور اسپایدرمن/پیتر پارکر در دنیای سینمایی مارول خواهد بود؟ بعد از پایان شوکه‌کنندۀ فیلم قبلی که با فاش شدن هویت مخفی اسپایدرمن برای عموم همراه بود، پیتر به سراغ دکتر استرنج می‌رود تا با استفاده از جادو بتواند زندگی قبلی خود را پس بگیرد اما این مسئله نتیجۀ دلخواه را به بار نمی‌آورد و این بار پیتر باید در دنیایی که تلفیقی از جهان‌های سینمایی مختلف است با دشمنان مخوف خود رو به رو شود.
مگی جیلنهال در اولین تجربۀ کارگردانی خود، The Lost Daughter، یکی از ستایش شده‌ترین فیلم‌های سال در جریان اکران‌های جشنواره‌ای را ساخته که در ونیز موفق به کسب جایزۀ بهترین فیلمنامه شد. در این فیلم لیدا کاروسو (با بازی اولیویا کولمن و جسی باکلی در دو مقطع زمانی مختلف) با مشاهدۀ رابطۀ یک مادر و دختر در جریان تعطیلات تابستانی، به یاد دوران جوانی خود و ارتباطش با دخترش می‌افتد و مخاطب با جنبه‌های انسانی خاصی از زندگی او همراه می‌شود. جدیدترین ساختۀ جورج کلونی به عنوان کارگردان، Tender Bar، هم در همین هفته پخش خواهد شد که البته مانند اکثر ساخته‌های کلونی در مقام کارگردان، با استقبال چندان گرمی توسط منتقدان رو به رو نشده است.
هفته چهارم
در هفتۀ پایانی سال، شاهد بیشترین ترافیک ممکن هستیم. بعد از 9 بار جا به جایی زمان اکران که مجموعاً باعث تأخیری بیست و پنج ماهه از اولین تاریخ اعلام شده می‌شوند، فیلم The King’s Man بالاخره به سالن‌های سینما قدم خواهد گذاشت. در این فیلم که پیش درآمدی برای سری Kingsman به حساب می‌آید، رَلف فینس در نقش دوک آکسفورد در سال‌های آغازین قرن بیستم ظاهر می‌شود که قرار است با دشمنان مخوفی همچون راسپوتین، ویلهلم دوم و ... رو به رو شود تا جلوی نقشۀ شوم آن‌ها که جان میلیون‌ها نفر را به خطر می‌اندازد، بگیرد. نزدیک به بیست سال بعد از آخرین حضور سری ماتریکس بر پردۀ سینما، The Matrix Resurrections قرار است تا مجدداً این فرنچایز مهم و اثرگذار تاریخ سینما را زنده کند. جزئیات داستانی این فیلم تا حد توان سازندگان مخفی نگاه داشته شده اما قرار است باز هم شاهد مبارزات قهرمانانۀ نئو (کیانو ریوز) در نسخۀ تازه‌ای از جهان ماتریکس باشیم. در کنار اینکه دنباله‌های فیلم اول نتوانستند آن طور که باید و شاید رضایت طرفداران را برآورده کنند، عملکرد سطح پایین واچوفسکی‌ها در سال‌های اخیر هم باعث می‌شود تا نسبت به این فیلم جدید، انتظارات محتاطانه‌ای داشته باشیم.
دنزل واشنگتن در دو تجربۀ اول کارگردانی، چندان آثار درخشانی را ارائه نکرد اما در Fences با بهره بردن از نمایشنامۀ آگست ویلسون توانست توانایی‌های خود را در نقش کارگردان به رخ بکشد. واشنگتن در جدیدترین ساختۀ خود، A Journal for Jordan، به سراغ دستنوشته‌های واقعی یکی از افسران ارتش آمریکا رفته که برای فرزند خردسال خود به یادگار گذاشته است. در همین هفته همچنین شاهد هنرنمایی واشنگتن در جلوی دوربین با اقتباس تازه‌ای از نمایشنامۀ مکبث در فیلم The Tragedy of Macbeth خواهیم بود. این فیلم که اولین تجربۀ انفرادی یکی از برادران کوئن در طول همکاری چهار دههای این دو برادر است، تغییر خاصی در زبان و داستان یکی از پیچیده‌ترین و اقتباس شده‌ترین آثار شکسپیر ایجاد نکرده و نوع کادربندی و فیلمبرداری سیاه و سفید آن، تا حدودی نسخۀ اورسون ولز را در ذهن تداعی می‌کند.
پدرو آلمودوار در چهل سالی که مشغول کارگردانی بوده، همیشه یکی از بهترین‌های پیشۀ خود بوده و در جدیدترین ساختۀ خود، Parallel Mothers، هم آن طور که از بازخوردهای اولیه به نظر می‌رسد ترک عادت نکرده و اثری در خورد توجه ارائه کرده است. این فیلم ماجرای دو مادر آمادۀ زایمان را روایت می‌کند که در بیمارستان با هم آشنا می‌شوند، یکی از آن‌ها در میانسالی به سر می‌برد و از شرایط تازۀ خود راضی است و دیگری در سن نوجوانی است و از وضعیت پیش آمده دچار ترس و اضطراب است. Apichatpong Weerasethakul کارگردان ستایش شدۀ تایلندی و برندۀ جایزۀ نخل طلا در Memoria به عنوان اولین پروژۀ مستقل بین‌المللی خود با همکاری تیلدا سوئینتون، داستانی رازآلود را در کشور کلمبیا روایت می‌کند که از قضا نمایندۀ این کشور در اسکار 2021 هم خواهد بود. پیتر دینکلج در جدیدترین روایت سینمایی از ماجراهای «سیرانو دِ برژرک» در فیلم موزیکال Cyrano ایفای نقش می‌کند که قبل از او توسط بازیگران بزرگی همچون توشیرو میفونه، خوزه فرر و ژرارد دوپاردو به سینما آمده و برای آن‌ها جوایز بسیاری را به همراه داشته است.
نظرات