ژانر مسابقات رانندگی یا به قولی همان «ریسینگ» مسیر پر فراز و نشیب و عجیبی را طی سال‌های اخیر سپری کرده است، تا دو ده قبل و شاید عقب‌تر شاهد بالانس خوبی بین دو زیر ژانر آرکید و شبیه ساز‌ها از لحاظ کیفیت و جذابیت بودیم و با اینکه معمولا تفکرات به این سمت است که بازی‌های آرکید بدلیل اینکه برای طیف بیشتری از مخاطبان در دسترس هستند از محبوبیت بیشتری برخوردار می‌شوند اما نتیجه کاملا برعکس شد و شور و اشتیاق مخاطبان این ژانر نسبت به بازی‌های عامه پسندتر و آرکید رو به افول رفت و این بازی‌های شبیه ساز و یا حتی نیمه شبیه ساز بودند که با رویی گرم‌تر از آن‌ها استقبال می‌شد و این قضیه به حدی پیش رفته است که دیگر خبری از کثر تعداد بازی‌های تمام آرکید نیست و شاید سری Need For Speed آن هم به دلیل قدمت و نه کیفیتش توانسته خود را زنده نگه دارد.
حال عنوان Assetto Corsa هم جز همین سری بازی‌های تازه نفس ژانر شبیه ساز است که توانست خارج از خانه خود یعنی پلتفرم کامپیوترهای شخصی شهرت و محبوبیت خوبی را برای خود فراهم کند و با فروش 1.4 میلیون نسخه‌ای خود بر روی کنسول‌های خانگی و آن هم به عنوان یک New IP سازندگان ایتالیایی خود یعنی Kunos Simulazioni (KS) را خوشحال کند و آن‌ها را قانع کند کنسول‌های خانگی نیز ظرفیت پذیرش اثر آن‌ها را دارد. البته نسخه اول این بازی بر روی کنسول‌ها با وجود استقبال خوب از وضعیت کیفیی و فنی نچندان خوبی بهره نمی‌برد و KS برای نسخه بعد به آن‌ها قول داد با بهری گیری از موتور قدرتمند و روان Unreal Engine 4 شبیه‌ترین و نزدیک‌ترین کیفیت بر روی کامپیوترهای خانگی را بر روی کنسول‌ها بیاورند. این نسخه جدید تحت نام Assetto Corsa Competizione (ACC) بالاخره عرضه شد تا ما بالاخره متوجه شویم که ایا کنسول‌های این نسل و استدیو KS توانایی براورده کردن کیفیتی برابر یا حداقل نزدیک به نسخه PC را دارند یا هنوز هم مشکلات پابرجا هستند.
برای یک عنوان شبیه ساز ارائه یک گرافیک فنی زیبا و باورپذیر یک امر واجب و مهم است، این بخش در صورت کم کاری برای بازی‌های ژانر آرکید تا حدودی قابل چشم پوشی است اما برای یک بازی که وظیفه دارد شبیه‌ترین شرایط موجود را برای یک رانندگی واقعی فراهم کند بسیار حیاتی است. مطمئنا بزرگترین خبر ناامید کننده‌ای که قبل از عرضه رسمی بازی اعلام شد 30 فریم بودن تمامی نسخه‌های کنسولی بود. نه تنها در این نسل بلکه نسل قبل نیز 60 فریم بودن یک قابلیت بدون چون و چرا برای ژانر شبیه ساز بوده است اما با گفتن اینکه به شخص با وجود 30 فریم بودن عنوان Driveclub از آن بسیار لذت بردم این عنوان هم می‌تواند همچنان لذت بخش باشد اما اینکه برای اولین مسابقه و در یک شرایط بدون افکت‌های گرافیکی سنگین و آن هم در طول شرایط آب و هوایی روز و خشک بازی از همان ثانیه‌های اول بر روی کنسول پایه PS4 دچار افت فریم می‌شود واقعا آزاردهنده و غیر قابل تحمل است. ACC حتی با وجود این فریم ناپایدار از افکت‌های گرافیکی سنگینی هم استفاده نمی‌کند و در واقع در این بخش مقابل دیگر رقبایش بر روی کنسول‌های پایه Xbox One و PS4 هم بسیار ضعیف عمل می‌کند. لبه‌های خودروهای بازی و بصورت کلی محیطی بسیار تکه تکه و ناپیوسته هستند و سایه‌های بازی نیز از آن بدتر. کیفیت بافت‌های اشیا محیطی و بصورت کلی فضای سبز و کلی پیست‌ها نیز تا حدی نسل قبلی است.
شاید تنها چیزهایی که در این بخش از بازی ACC رضایت بخش و قابل قبول است مدل‌های خودروها و کیفیت کلی آن‌ها است که زیبا و دقیق طراحی شده‌اند و اگر نورپردازی دچار باگ و گیجی(!) نشود با توجه به وجود چرخه شبانه روزی و آب و هوای داینامیک می‌تواند زیبا و دلپذیر باشد. ما در این نسل بازی‌های Gran Turismo Sport و Forza Horizon 4 و Driveclub و Dirt Rally وF1 و حتی سری Project Cars و عنوان دوست داشتنی Wreckfest را داشته‌ایم که بسیار از لحاظ گرافیک بر روی همین کنسول‌های پایه خروجی بسیار بهتری داشته‌اند و اگر پنج بازی اول را از این معادله خارج کنیم، دو بازی Project Cars و Wreckfest از لحاظ بودجه و تعداد نفرات استدیو دست کمی از تیم KS نداشته‌اند.
البته دلیل موفقیت سری Assetto Corsa و لذت بخش بودنش در گیم پلی و فیزیک مخصوص و دقیق آن خلاصه می‌شود. فیزیک بازی که عمده دلیل سازندگان بازی برای افت کردن دیگر بخش‌های بازی بوده و به دلیل قولشان کاملا مشابه نسخه کامپیوترهای شخصی است و بی انصافی است اگر بگویم تاثیر آن از همان ابتدا مشخص نیست. رانندگی و مسابقه دادن در ACC بسیار لذت بخش و قابل احساس است و به معنای واقعی کلمه یک شبیه ساز بی عیب و نقص است و به دلیل همین فیزیک دقیق، کنترل خودروها حس رضایت بخشی دارد و با اینکه کاملا مشخص است برای کسب بهترین نتیجه و یک حس کاملا واقعی از رانندگی باید فرمان‌های مخصوص بازی کردن را داشته باشید اما بدلیل تدابیر استدیو سازنده، با کنترلرها نیز می‌توانید نتایج مطلوبی داشته باشید.
ACC برای دوست داران بخش آفلاین و تک نفره بخش‌های متعددی را از جمله Career، Championship و دیگر بخش‌هایی مانند Quick Race و تمرینی را تدارک دیده است که مطمئنا مهم‌ترین آن حالت Career است که شما از ابتدا به عنوان یک راننده مبتدی راه خود را برای پیشرفت و قهرمانی در سری مسابقات GT که تمرکز کامل بازی بر روی آن است طی می‌کنید. در این بخش ما رقیب قوی به نام سری F1 داریم که به بهترین نحو در ژانر خود توانسته است یک بخش کریر را برای بازیکن و راننده تازه کار ترسیم کند و متاسفانه در این بخش نیز ACC به طور کاملا سطحی از آن گذر کرده است و عمق و توجه کافی را برای آن نگذاشته است. در همان وهله اول یاد دادن قوانین این مسابقات برای یک فرد نا آشنا در بدترین حالت خود قرار دارد و عملا مسابقات بازی در این بخش را تبدیل به سیستم آزمایش و خطا کرده است و این خود بازیکن است که باید کاملا سردرگرم قوانین و محدودیت‌های مسابقات را امتحان کند و تنها با شکست خوردن و حذف از مسابقات آن‌ها را متوجه شد، البته می‌توانید به سایت بازی سر زده و قوانین را حفظ کنید و برای هر مسابقه آن‌ها را چک کنید، کاری که به راحتی تیم سازنده می‌توانست قبل هر مسابقه یک سربرگ را به آن اختصاص دهد.
اگر از محتوای بخش آفلاین و تک‌نفره عبور کنیم به بخش مسابقات جذاب آنلاین آن می‌رسیم، بخشی که به شخصه بیشترین مدت زمان خودم از تجربه این بازی را برای آن صرف کردم. بازی Gran Turismo Sport با تمرکز کامل بر روی جنبه آنلاین و مسابقات آنلاین و لایسنس‌هایش توانست دنیای بازی‌های ریسینگ را در این حالت متحول کند و آن را به درجه جدیدی از کیفیت و جدیت برساند و در واقع پایه‌های موفقیت خود را بر روی آن بنا کند و ACC نیز همان راه GTS را پیش گرفته است و با اینکه بدلیل کمبود بازیکنان بازی در این بخش که یکی از دلایل آن، ساکن بودن عمده طرفداران این بازی در خانه اصلیش یعنی کامپیوترهای شخصی است، کمتر مسابقه‌ای را توانستم با حضور کامل بازیکنان یعنی 19 نفر تجربه کنم اما بدلیل سختی‌های خاص خود گیم پلی بازی و قوانین سنگین و بی رحمانه‌اش عمده لذت بردن من از بازی همینجا خلاصه می‌شد.
بخش آنلاین بازی علاوه بر لابی ساخته شده توسط بازیکنان دارای یک حالت Ranked است که هر شب یک پیست از 11 پیست کلی بازی میزبان این مسابقه می‌شوند و برای شرکت در آن‌ها باید دارای یک حداقل امتیازات تحت عنوان SA باشید که بر اساس بدون خطا رانندگی کردن و رعایت چندین نکات اصلی دیگر است. حال می‌توانید این امتیازات را مقابل حریف‌های واقعی یا حریف‌های هوش مصنوعی جمع کنید که مطمئنا راه دوم طولانی‌تر خواهد بود.
هوش مصنوعی حریفانتان نیز مبحث قابل اشاره دیگری است که به مانند تمامی بخش‌های بازی دچار عدم تعادل شده است، در این ژانر ما شاهد سیستم Driveatar در سری بازی‌های Forza بوده‌ایم که اوج یک رقابت واقعی را برای بازیکنان خود رقم میزدند و هر راننده بدون پیش فرض‌های عادی و مخصوص هر مسابقه به شرایط آن مسابقه واکنش نشان می‌داد و همین مورد باعث از بین رفتن حس مصنوعی بودن آن‌ها می‌شد اما در ACC ما شاهد این هستیم که کیفیت هر راننده کاملا حرفهای و بی نقص است و کافی است شما کاری غیر از روال عادی را انجام دهید تا با واکنش‌های مصنوعی و پیش فرض آن‌ها برخورد کنید. بعنوان مثال اگر در طول مسیر کمی ترمز کرده و سرعت خود را کم کنید برای حریفان پشت سر شما این مسئله مهم نیست و همچنان با همان سرعت پیش فرض خود ادامه می‌دهند و در نهایت باعث تصادف و از جاده خارج شدن شما می‌شوند، حال در مرحله بعد شما می‌خواهید از کنار جاده به مسیر اصلی برگردید اما بازهم رانندگان عقب‌تر بدون توجه به شما مسیر خود را ادامه می‌دهند و برایشان مهم نیست که شما در حال آمدن به جاده اصلی هستید.
شاید تنها بخش بزرگی از بازی که بی عیب و نقص است سیستم صداگذاری خودروهای بازی است که البته به علت تعدد کم آن‌ها (24 اتومبیل مخصوص مسابقات Blancpain GT) محقق شده است و صدای هر غرش یک لامبورگینی یا فراری می‌تواند شما راه به دل مسابقات ببرد.
بدون شک سری بازی Assetto Corsa و عنوان جدیدش یعنی Competizione راه بسیار طولانی و زیادی را دارند که به کیفیت بازی‌های بزرگ این ژانر برسند و هرچند در معدود بخش‌هایی مانند صداگذاری و حس رانندگی و فیزیک از بازی‌های محبوب این ژانر بهتر است اما در دیگر بخش‌ها به حدی ضعیف و غیرقابل تحمل است که شاید منجر به این شود که سرسخت‌ترین علاقه‌مندان به این ژانر و مشخصه‌های خوب سری AC هم قید آن را بزنند و به سراغ بازی متعادل‌تر و کامل‌تری بروند، مطمئنا استدیو تازه کار و جوان Kunos Simulazioni در نسل بعد و با سخت افزارهای قوی‌تر کنسول‌ها حرفهای زیادی برای گفتن خواهد داشت.
نظرات