بررسی بازی Bravely Default II

در سال‌های اخیر، کمپانی Square Enix به طور عمده سیاستی را دنبال کرده که باعث شده تا شاهد نوعی از تغییرات ساختاری در فرنچایزهای مشهور این شرکت باشیم به گونه‌ای که تمامی سنت‌ها را زیر پا گذاشته و با فلسفۀ طراحی مدرن‌تر و با ریتمی سریع‌تر نسبت به گذشتۀ فرنچایزهای مورد اشاره طرف هستیم. با این وجود پیگیری این رویکرد جدید باعث نشده تا این کمپانی، که عملاً حیات خود را مدیون ژانر نقش آفرینی ژاپنی است، از ارائۀ تجربه‌های کلاسیک به علاقه‌مندان غافل شود و در کنار عرضۀ ریمسترهایی از ساخته‌های کلاسیک خود، با پروراندن تیم‌هایی کوچک‌تر در ساختار اداری خود یا همکاری با استودیوهای کوچک بیرونی، عناوین جذابی را با حفظ حال و هوای قدیمی ژانر JRPG به بازار عرضه کرده است. یکی از این آثار، بازی Bravely Default بود که نزدیک به هشت سال پیش به صورت انحصاری برای پلتفرم 3DS منتشر شد که با بازخوردهای بسیار خوبی از جانب منتقدان و مخاطبان رو به رو شد و در سال 2016 هم دنبالۀ مستقیم این عنوان با نام Bravely Second: End Layer به بازار آمد. در ابتدای امسال بازی Bravely Default II که به رسم دیگر فرنچایزهای مشهور نقش‌آفرینی ژاپنی، جهان و داستانی کاملاً مجزا از قسمت‌های قبلی دارد، برای نینتندو سوئیچ به بازار آمد و در حالی که هیچ صحبتی از عرضۀ این عنوان برای دیگر پلتفرم‌ها نبود، هفتۀ گذشته به شکلی کاملاً بی‌مقدمه شاهد عرضۀ آن برای رایانه‌های شخصی بودیم که بهانه‌ای برای بررسی آن به دست ما داد.

داستان Bravely Default II در سرزمینی به نام Excillant اتفاق می‌افتد که به پنج پادشاهی مجزا تقسیم می‌شود. چند سال قبل از نقطۀ شروع داستان، یکی از این پادشاهی‌ها به نام Musa مورد هجوم دشمنان قرار گرفته و خاندان سلطنتی این سرزمین تاج و تخت خود را از دست داده‌اند. در هیاهوی نابودی این سرزمین، چهار کریستال جادویی موجود در این سرزمین که تنها راه به زنجیر کشیدن موجودی اهریمنی به نام Night's Nexus هستند هم به سرقت رفته‌اند. در این میان وارث این سرزمین که همراه با شوالیۀ سالخوردۀ محافظ خود، در یکی از قلمروهای همسایه سکنی گزیده، متوجه می‌شود که زمان بازگشت این اهریمن بزرگ فرا رسیده و در نتیجه به همراهی سه مبارز دیگر به اقصی نقاط جهان سفر می‌کند تا با جمع‌آوری این کریستال‌ها، آیندۀ ساکنان آن را تضمین کند.

همان طور که اشاره شد، هدف اصلی ساخت Bravely Default II ارائۀ ساختاری کاملاً کلاسیک در ژانر نقش آفرینی ژاپنی است و احتمالاً کلاسیک‌تر از این روایتِ انتخاب شده، پیدا نخواهید کرد. دیگر علت تمرکز داستان بر مواردی مثل مبارزان نور، کریستال‌های جادویی و مواردی از این دست، ریشه در این نکته دارد که این فرنچایز نوپا قبل از تبدیل شدن به مجموعه‌ای کاملاً جدید، در طرح‌های اولیه قرار بود تا نسخه‌ای فرعی از سری مشهور Final Fantasy باشد و به همین دلیل داستان و ساختاری مشابه قسمت‌های اولیۀ فاینال فانتزی در دوران نسل سوم و چهارم کنسول‌های خانگی دارد.

این سادگی و کهن بودن روایت البته فقط در بحث چهارچوب‌بندی داستان است و ماجراهایی این بازی از ایده‌هایی کاملاً تازه در همین چهارچوب بهره می‌برند که پیچ و خم‌های سوپرایزکنندۀ جذابی را در طول این مسیر پیش روی شما قرار می‌دهد. شخصیت‌ها دقیقاً مثل ساختار داستانی، از میان کلیشه‌های شناخته شده انتخاب شده‌اند اما نوع خاص پرداخت جهان Bravely Default II که باعث شده تا هر کدام از شخصیت‌ها لهجه و گویش خاصی داشته باشند، موجب شده این قهرمانانِ جدید نسبت به عناوین قدیمی رنگ و لعاب ویژه‌تری داشته باشند و سرزمین‌هایی که خواستگاه هر کدام از آن‌ها یا دشمنان آن‌هاست هم ویژگی‌هایی منحصر به فرد داشته باشند. با تمام این تفاسیر اگر به دنبال داستانی با لحظات سینمایی و به تصویر کشیده شدن مفاهیم عمیق روانشناختی و چنین چیزهایی هستید، مسیر را کاملاً اشتباه آمده‌اید ولی اگر به دنبال یک داستان فانتزی سرراست با برخی لحظات غیرمنتظره از فاش شدن اسرار و اهداف شخصیت‌ها هستید، این عنوان کاملاً انتظارات شما را برآورده خواهد کرد.

سیستم مبارزات به صورت کاملاً کلاسیک نوبتی است که گزینه‌های حمله عادی، توانایی‌های ویژه، استفاده از آیتم‌ها و فرار کردن را در اختیارتان می‌گذارد اما نوآری خاص این مجموعه در سیستم Brave/Default نهفته است. در این سیستم شما می‌توانید با انتخاب گزینۀ Default، حداقل یک دور از انجام هر گونه حرکتی صرف نظر کرده و به جای آن Brave Point خود را افزایش دهید. این فاکتور بر اساس تعدادی که ذخیره کرده‌اید، اجازۀ انجام چندین حملۀ پیاپی را می‌دهد و از طرفی برخی از توانایی‌های ویژه هم نیاز به تعداد مشخصی از این فاکتور را برای دسترسی دارند.

سیستم ارتقا توانایی شخصیت‌ها، همان Job System معروف و با همان کلاس‌های نام آشنای قدیمی است که هر سطح از این کلاس‌ها امکان دسترسی به توانایی‌های مشخصی را در اختیارتان می‌گذارند. امکان تعویض کلاس‌ها و همچنین استفاده از یک کلاس جانبی هم وجود دارد که بسته به اینکه دوست داشته باشید چه گروهی از مبارزان را در کنار هم قرار دهید، می‌توانید از آزادی عمل این سیستم استفاده سود ببرید. هر شخصیت بسته به نوع و سطح کلاس انتخابی، می‌تواند وزن مشخصی از ابزار را با خود عمل کند که این گزینه هم یکی از فاکتورهایی است که در ساختن تیم مورد نظر خود باید به آن توجه کنید. پیشروی در کار مثل یک نقش‌آفرینی کلاسیک واقعی، نیازمند گرایند کردن است تا توانایی لازم برای عبور موفقیت‌آمیز از باس‌های پر قدرت کار را داشته باشید و با توجه به اینکه دشمنان شما هم امکان استفاده از سیستم brave/default را دارند، گرایند کردن فرآیندی ساده نیست و در تمام مبارزات باید استراتژی دقیقی به کار ببندید. و نهایتاً باید اضافه کنم که گشت و گذار و مأموریت‌های فرعی‌، عمدتاً به قصد گرایند کردن انجام می‌شوند و عمق چندانی در این بخش‌ها دیده نمی‌شود.

طراحی بصری Bravely Default II دو سبک طراحی تا حدودی متضاد را با هم تلفیق کرده و ظاهری کاملاً منحصر به فرد را ایجاد کرده که لزوماً به مذاق همۀ مخاطبان خوش نخواهد آمد. جهان پیرامونی و محیط‌های مختلف دنیای بازی به سبک عناوین قدیمی به صورت نقاشی‌های ثابت هستند که طراحی بسیار زیبایی دارند و در بخش‌های داخلی مثل غارهای تاریک و سیاهچاله‌های نمور، طراحی مشابه‌های خانه‌های عروسکی دارند که جذابیت ظاهری خاصی به این محیط‌ها بخشیده است. شخصیت‌های اصلی، دشمنان و بخش‌های تعاملی محیط‌ مثل صندوقچه‌ها یا علفزارها به صورت مدل‌های سه بعدی روی این بک‌گراندهای ایستای دو بعدی قرار گرفته‌اند که شخصیت‌ها و دشمنان از استایل Chibi بهره می‌برند که حسی مانند اسباب‌بازی‌های کوچک پلاستیکی به آن‌ها داده است. در کنار این انتخاب‌هایی که منجر به سبک عجیبی شده، شاهد برخی تصویرسازی‌های جذاب هم هستیم و مثلاً دومین قلمرویی که قهرمانان داستان به آن پا می‌گذارند یک شهر بیابانی است که درگیرسیلاب شده است! این که تا چه اندازه از این تلاقی طراحی لذت ببرید، کاملاً بستگی به سلیقۀ شخصی خودتان دارد اما به سختی بتوانید خاص بودن این طراحی را کتمان کنید.    

موسیقی متن به گونه‌ای تنظیم شده که احساس می‌کنید قطعات مختلف آن از میان آلبوم‌های عناوین 3-4 دهه پیش این ژانر استخراج شده و به نوعی روی Bravely Default II قرار گرفته‌اند که با همان ساخته‌های قدیمی احساسات لازم را منتقل کنند. البته فرآیند ساخت موسیقی متن بازی به این صورت نبوده اما همین که حس بازیافتی بودن و عدم برخورداری از شخصیتی مختص به خود را ایجاد می‌کنند، در عین اینکه بعضاً گوش‌نواز هم هستند، باعث شده تا به عنوان یک ضعف واضح توی ذوق بزند. صداپیشگی که فقط  زبان انگلیسی آن در دسترس است، به بهترین شکل انجام گرفته و لهجه‌ها وسبک‌های صحبت کردن متفاوتی که عملاً بخشی از شخصیتِ مهره‌های اصلی داستان است، حس متفاوتی وارد کار کرده است.

به طور کلی Bravely Default II برای طرفداران ساخته‌های قدیمی‌تر نقش آفرینی ژاپنی تولید شده و اگر حوصلۀ گرایند کردن، روایت کلیشه‌ای و مبارزاتی که گاهی با یک قدم اشتباه به راحتی به باد می‌روند را ندارید، این عنوان چیز خاصی برای ارائه به شما ندارد اما اگر علاقه‌مندید تا با پشت سر گذاشتن ده‌ها ساعت مبارزات نوبتی نفس‌گیر، به چهار قهرمان بامزه کمک کنید تا جهانِ خیالیِ خود را نجات دهند، کمتر گزینه‌ای در حد این اثر رضایت شما را برآورده خواهد کرد.