در چهل و چند سالی که از پیدایش موجود کروی زرد رنگ نقطه خور محبوب یعنی Pac-Man می‌گذرد، با وجود اینکه این شخصیت به نوعی یکی از پایه‌گذاران بازیسازی امروزی به حساب می‌آید، ستاره اقبال این سری بازی به شکل محسوسی رو به افول گذاشته و در سال‌های اخیر عمدتاً شاهد عرضه نسخه‌های قدیمی در قالب مجموعه‌های کلکسیونی بوده‌ایم. مشکل بزرگی که بر سر راه مدرن‌سازی این فرنچایز وجود دارد، سادگی بیش از اندازه فرمول کلاسیک آن است که فضای چندانی برای نوآوری و به روز سازی باقی نگذاشته است. آخرین بار در سال 1999 و در قالب بازی Pac-Man World بود که سازندگان تلاش کردند تا با الهام گرفتن از آثار پلتفرمر سه بعدی آن دوره، فضایی تازه برای هنرنمایی این موجود دوست داشتنی خلق کنند که از قضا محصولی موفق از آب درآمد و تا سال 2006 سه دنباله متفاوت هم برای آن تولید و به بازار عرضه شد. مدتی قبل و به شکلی کاملاً غیرمنتظره Bandai Namco از بازسازی کامل این بازی تحت عنوان Pac-Man World Re-Pac رونمایی کرد که در ادامه این مطلب آن را بررسی خواهیم کرد.
از نظر داستانی Pac-Man World Re-Pac دقیقاً روایتگر همان ماجرایی است که در نسخه اصلی ارائه شده بود؛ چهار روح شناخته شده‌ای که دشمنان سنتی و قسم خورده پک‌من به حساب می‌آیند، در این نسخه در نقش نوچه‌های دشمنی مخوف‌تر به نام Toc-Man ظاهر می‌شوند که مأموریت یافته‌اند تا پک‌من را به دام انداخته و به جزیره محل سکونت خود بیاورند اما این چهار نفر زمانی که به محل زندگی پک‌من می‌رسند به علت ناتوانی در پیدا کردن پک‌من، دوستان و اعضای خانواده او را می‌ربایند که این مسئله منجر به سفر پک‌من به جزیره ارواح و نبرد برای آزادی دوستان و خانواده‌اش می‌شود.
به طور کلی از عناوین ژانر پلتفرمر انتظار داستان‌هایی پیچیده نداریم و اینجا هم خبری از داستانی دراماتیک یا یک ماجراجویی اکشن-کمدی پر زرق و برق نیست بلکه صرفاً یک شخصیت کارتونی به جنگ تعدادی شخصیت کارتونی دیگر می‌رود و در نهایت با مشارکت در مبارزاتی مناسب تمام سنین دشمنان خود را شکست می‌دهد. به طور کلی با روایتی طرف هستیم که برای مخاطبی با حداقل‌های توان تعقل قابل قبول است و فراتر از این هم تلاشی توسط سازندگان صورت نگرفته است.
نسخه اصلی به نوعی کپی برداری از قسمت‌های اولیه سری Crash با کمی تغییرات جزئی در بخش آزادی عمل بیشتری برای جا به جایی در محیط بود و باید گفت که از نظر گیم‌پلی به جز کاهش خشکی سیستم کنترل در مقایسه با محصولات دو دهه پیش، Pac-Man World Re-Pac عملاً بازسازی یک به یک نسخه اصلی است که به نظر می‌رسد با توجه به قدمت آن باید توی ذوق بزند اما طراحی مراحل و کلیت گیم‌پلی بسیار بهتر از حد تصور عمر کرده که باعث شده تا در سال 2022 هم کماکان عنوانی سرگرم‌کننده باشد.
مراحل در شش محیط اصلی که شامل مقبره‌های تاریخی، فضاپیما، سیرک و ... می‌شوند اتفاق می‌افتد و هر محیط شامل سه یا چهار مرحله است که مرحله آخر هر محیط به یک باس فایت اختصاص داده شده و همگی راهکاری ویژه برای به سلامت عبور کردن دارند. مراحل عادی به صورت سه بعدی ولی با دوربین ثابت هستند که باید با استفاده از نقطه‌های جمع‌آوری شده و باسن پک‌من (!) دشمنان را از پیش رو برداشته و با جمع‌آوری میوه‌هایی که نقش کلید راه‌های مخفی را ایفا می‌کنند بیشترین امتیاز ممکن را در هر مرحله جمع‌آوری کنید. همچنین در هر مرحله، یک مرحله ویژه مجزا از جریان اصلی هم تعبیه شده که با پیدا کردن ورودی آن، به جهانی مشابه نسخه‌های کلاسیک پک‌من اما با طراحی محیط و تله‌های خاصی که در مرحله حاضر با آن‌ها رو به رو هستید فرستاده می‌شوید و می‌توانید در میانه عنوان پلتفرمر مدرن خود، بخشی از تاریخ خاص این فرنچایز را هم تجربه کنید.
خواه ناخواه مهمترین فاکتوری که بیش از همه در مورد محصولاتی که برچسب بازسازی روی آن‌ها خورده مورد توجه قرار می‌گیرد، بخش گرافیک و کیفیت بصری است که باید گفت Pac-Man World Re-Pac در این زمینه به راحتی نمره قبولی می‌گیرد. مسلماً این عنوان از نظر کیفی در سطح عناوین جدید این ژانر یا بازسازی‌های پرخرجی مثل کاری که برای سری Crash و Spyro انجام شد ندارد اما همه اجزای محیطی و مدل‌های شخصیت‌ها به شکل خوبی به روز شده و تمامی محیط‌ها از این رنگ و روی تازه به خوبی سود برده‌اند.
موسیقی متن مجموعه‌ای از قطعات روتینی است که در آثار مختلف این ژانر شنیده می‌شوند و در میان آن‌ها مورد خاصی نیست که به یادماندنی بوده و در ذهن بماند اما قطعات استفاده شده برای باس فایت‌ها یکی دو سطح از موسیقی مراحل عادی بهتر هستند. تنها مشکل بزرگ سمعی و بصری Pac-Man World Re-Pac به صداپیشگی اختصاص دارد که به طور کامل از کار حذف شده و جای خود را به اصوات نامفهوم داده و برای فهم داستان باید زیرنویس را دنبال کرد. این مسئله نشان از صرف حداقل بودجه ممکن برای این بازسازی دارد که تا حد زیادی ناامیدکننده است.
در مجموع می‌توان Pac-Man World Re-Pac را در دسته بازسازی‌هایی قرار داد که بودجه و عشق چندانی پای آن گذاشته نشده ولی در عین حال با حفظ گیم‌پلی خوب نسخه اصلی و ارتقاء کیفیت بصری به همراه قیمت مناسب توانسته به گزینه‌ای قابل قبول برای علاقه‌مندان به این فرنچایز و این نسخه خاص شود.
نظرات