از سری بازی های Metal Gear صحبت می کنیم که بعید می دانم حتی خالق جاه طلبش آقای کوجیما هم در آن زمان چنین روزهای درخشانی را برای یگانه مخلوق خود متصور شده باشد . البته شاید این موفقیت چندان هم دور از انتظار نبود . هیچ کس تا به حال یک خط داستانی طولانی ، جذاب ، غیر قابل پیش بینی و مملوء از کشمکش را تا این حد هوشمندانه در قالب هشت نسخه بازی جای نداده است .

اکنون بعد از گذشت 27 سال از ساخت اولین بازی Metal Gear ، جدیدترین نسخه یعنی Metal Gear Solid Ground Zeroes که البته به لحاظ داستانی ، چهارمین قسمت سری حساب می شود پیش روی ماست .

البته GZ کوتاه ترین متال گیر ایست که تا به حال ساخته شده چرا که در واقع یک مقدمه برای قسمت اصلی Phantom Pain بوده و وقایع میان Peace Walker و 1 Metal Gear را روایت می کند . ناگفته نماند که رعایت جوانب و اصول روایت داستان ، صرفا ظاهر قضیه هستند . Ground Zeroes اساسا یک موش آزمایشگاهی است . استودیوی Kojima Productions در آغاز نسل هشتم کنسول ها ، تصمیم گرفته تکانی به مکانیزم ها و ساز و کار کلی سری بدهد و عناصر جدیدی را وارد گیم پلی اثر خود کند . از آن جایی که سرآغاز اصلی اعمال این تغییرات Phantom Pain است ، تیم سازنده با ساخت یک نسخه آزمایشی – Ground Zeroes – و عرضه آن قبل از بازی اصلی ، قصد ارزیابی بازخورد ها و واکنش مخاطبین نسبت به تغییرات مذکور را داشته تا هرگونه اقدام لازم را قبل از انتشار بازی اصلی صورت دهد .

داستان

شاید داستان ، دشوارترین قسمت نقد یک عنوان Metal Gear باشد . پیچیدگی داستان این سری از سه عامل نشآت می گیرد :

1 – تعداد زیاد شخصیت های اصلی و فرعی با هویت ، افکار و انگیزه های منحصر به خود .

2 – بسیاری از شخصیت ها در طول سری ، تغییر موضع داده یا اینکه تظاهر به تغییر موضع کرده اند تا یک قدم از رقبا و دشمنانشان جلوتر باشند . حتی در برخی موارد دیده شده که یک کارکتر به صلاح دید کارگردان ، در نظر مخاطب به عنوان یک شخصیت منفی معرفی شده در حالی که باطنا اهداف خوبی در سر دارد !!!

و دلیل سوم که بیش از دو مورد قبل به پیچش های داستانی و سوالات دامن می زند ؛ عدم روایت داستان بر اساس زمان است . همین نسخه Ground Zeroes را در نظر بگیرید . درست بیست سال از اولین Metal Gear ای که در سال 1987 ساخته شد عقب تر است ... بییییست ساااال !!!! بعد با این تفاصیر شما انتظار دارید ما از داستان این سری چیز زیادی دستگیرمان شود !!؟ بگذریم .

Ground Zeroes حوادث پس از Peace Walker را روایت می کند . اسنیک یا همان Big Boss ، که تا قبل از حوادث Peace Walker به عنوان بهترین کماندوی ایالات متحده شناخته می شد ، پس از انجام چند ماموریت که در ظاهر برای شکست دشمنان کشورش بودند اما در اصل ، هدفی جز سرپوش نهادن بر جنایات و رسوایی های دولت نداشتند ، از اینکه پس از سال ها خدمت وفادارانه و فداکارانه ، نزد سران کشورش تنها به عنوان یک ابزار شناخته می شود ، به ستوه آمده و با تشکیل دو گروه Outer Heaven و Fox Hound راهش را از دولت آمریکا جدا و نهایتا در اذهان عمومی به عنوان یک تروریست و خطر بین المللی معرفی می شود .

گروه Outer Heaven با هدف پناه دادن به سربازهایی مشابه شخص بیگ باس تشکیل شده که مورد بی حرمتی و خیانت کشورشان قرار گرفته و از آن گریخته اند . در مقابل گروه Fox Hound نیز یک پایگاه برای تعلیم نیروهای ویژه عملیات های تک نفره است . بیگ باس با تشکیل این دو گروه ، یک هدف نهایی در سر می پروارند : وارد کردن ضربه ای کوبنده به بدنه دولت آمریکا برای تلافی خیانتی که سران کشورش در حق او انجام داده اند .

بیگ باس به عنوان یکی از قطب های این دو گروه ، در Ground Zeroes وظیفه دارد به پایگاهی محرمانه تحت عنوان " کمپ امگا " – که یک کمپ آمریکایی واقع در خاک کوبا که در زمان داستان این نسخه یعنی سال 1975 ، جزئی از خاک حزب کومونیسم محسوب می شود – نفوذ کرده و دو تن از اسرای مهم آن به نام های   چیکو و پاز را نجات دهد . چیکو یک نوجوان داوطلب به عضویت در ارتش بیگ باس است و پاز یک جاسوس دو جانبه که اطلاعات مهمی در خصوص تسلیحات اتمی و تشکیلات محرمانه دولت آمریکا داشته و بیگ باس می تواند از وی به عنوان یک مهره کارآمد برای ضربه تلافی جویانه اش استفاده کند . اما ماموریت در انتها آن طور که باید پیش نرفته و وقایعی رخ می دهند که آغاز Phantom Pain را کلید می زنند .

همین چند خط به وضوح نشان می دهند که داستان سری تا چه حد از بدنه قوی برخوردار است و به خوبی می توان حال و هوای یک اتمسفر پر تنش سیاسی نظامی – و به قول معروف ، آرامش قبل از طوفان – را در یکایک قسمت ها احساس کرد .

گیم پلی

همان طور که ذکر شد ، گیم پلی این نسخه ، نسبت به قسمت های قبلی تغییرات مثبت فراوانی داشته . اولین مورد که بیش از سایرین جلب توجه می کند ؛ امکان استفاده از وسایل نقلیه است . جیپ ، کامیون و تانک مواردی هستند که در کمپ امگا دیده شده و همگی شان قابل استفاده هستند . حتی در Phantom Pain امکان استفاده از اسب نیز وجود دارد .

هسته گیم پلی Ground Zeroes درست مثل تمام نسخه های قبلی ( به جز Revengence ) حول سبک Stealth می چرخد و در بازی این وظیفه شماست که با کمک ابزارهای موجود و محیط ، ماموریتتان را به سریع ترین و با کمترین رد به جا مانده از فعالیت خود به اتمام برسانید . نکته این جاست که تا قبل از این ، بازی های متال گیر از مراحلی خطی استفاده می کردند و با اینکه راه های گوناگونی برای رسیدن به هدف وجود داشت ، اما بازهم در جایگاه یک بازی مخفی کاری ، آزادی عمل چندانی فراهم نبود . اما دیگر وضعیت عوض شده و از حالا به بعد ، این شما هستید و یک منطقه بزرگ با پتانسیل ها و امکانات طبیعی و مصنوعی متنوع برای رسیدن به هدف .

چیزی شبیه به اولین قسمت Crysis یا نسخه سوم FarCry . صحبت از FC3 شد . بد نیست بدانید به سبک آن بازی ، در Ground Zeroes نیز بوته هایی در گوشه و کنار هستند که می توانند برای مخفی شدن از نظر دشمنان ، به کار برده شوند .

خوشبختانه ، سیستم ارتباطی Codec به کلی از ساختار بازی حذف شده تا دیگر برای شنیدن پیام های رادیویی ، مجبور به توقف کامل بازی نشوید . اکنون دستگاهی موسوم به I Droid  وارد گیم پلی شده که تمام اطلاعات مورد نیاز را به صورت هولوگرافیک و Real Time در اختیارتان می گذارد .

سیستم سلامتی بازی نیز ، بالاخره در دامن شیوه رایج سایر عناوین روز افتاد و دیگر باید با بسته های سلامتی خداحافظی کنید که جایشان را به سیستم بازیابی خودکار داده اند .

معمولا بازی های سبک مخفی کاری ، یک روی دیگر سکه هم دارند و آن ، قسمت مبارزات مستقیم و اکشن است . بازی کردن به طور مخفیانه ، صبر ، برنامه ریزی و اشرافی قابل قبول بر زمان و حیطه عملیات را می طلبد پس اگر جزو جماعت کم صبر و بی حوصله هستید ، می توانید از کمین درآمده و دمار از روزگار هرکس که خواستید دربیاورید .راه های متنوعی برای از میان برداشتن دشمنان وجود دارد : گلوله ، تیرهای بیهوشی ، خفه کردن از پشت سر ، فنون رزمی و چند مورد دیگر . اما مطمئن ترینشان ، شلیک تیر درست به سمت سر است !!!

به جهت سیل بیشتر گیم پلی بازی به سمت واقعیت ، از نشانه نقطه ای خبری نیست و هدف شما ، درواقع یک محدوده کوچک را در بر می گیرد که شعاعش با حرکت حین هدف گیری یا شلیک پیوسته ، گسترش یافته و از دقت تیرتان می کاهد . بنابراین برای شلیک سریع و دقیق به سر دشمنان ، به کمی تمرین نیاز دارید .

دیگر مساله مهم ، سطح هوش مصنوعی دشمنان است ، که تقریبا عالی کار شده و به ندرت مرتکب خطاهایی می شود که به نفع شما باشد . مشخص است که یک برنامه کامل و جامع برای نحوه عملکرد سربازان نوشته شده . آن ها شعاع دید و تیراندازی بسیار خوبی دارند . در صورت مشاهده مورد مشکوک – مثلا دیدن جابه جایی سریع شما بین دو سنگر – ضمن گزارش دادن به مافوق هایشان ، به سمت ناحیه مورد نظر حرکت کرده و مشغول تجسس می شوند . این مورد در درجه سختی Hard ، تشدید پیدا کرده و هر نگهبان ضمن انجام اعمال فوق ، حتی ممکن است به همرزمانش نیز هشدار دهد یا آن ها را به جای خود برای تجسس بفرستد !!!

بخش فرماندهی کمپ امگا نیز که دایما از طریق بیسیم با نگهبانان در ارتباط است ، به وسیله دوربین های مدار بسته ، نواحی کم تردد تر را زیر نظر داشته و چنان چه در شعاع دیدشان قرار بگیرید ، فورا وضعیت را به نزدیک ترین نگهبانان آن قسمت اعلام می کنند . حتی اگر از یک نقطه کور به دوربین شلیک کرده و منهدمش کنید نیز ، بازهم بخش فرماندهی نگهبانان را خبر می کند تا به دنبال عامل خرابی دوربین بگردند !!!

یکی از بهترین موارد گیم پلی Ground Zeroes وجود حالتی Bullet Time گونه است که البته نه به صورت دستی بلکه درست در لحظه ای که موقعیتتان توسط یک نگهبان افشا گردد ، فعال شده و چند ثانیه فرصت دارید که قبل از ایجاد سر و صدا ، با شلیک به سر او ، کارش را تمام کنید .

بر خلاف بسیاری از عناوین روز که مکانیزم سنگرگیری را به تقلید از Gears Of War عینا در گیم پلی خود نهادینه کرده اند ، Ground Zeroes میانه روی کرده . بدین معنا که برای سنگر گیری نیازی به فشردن دکمه ای خاص نیست . تنها کافی است به سمت سنگر حرکت کرده و هنگامی که به آن رسیدید ، اسنیک به طور خودکار سنگر می گیرد .

از آن جایی که Ground Zeroes بازی کوتاهی است و تنها در یک لوکیشن یعنی کمپ امگا روی می دهد ، سازندگان با قرار دادن 4 ماموریت فرعی و مجزا در کنار ماموریت اصلی – که حتی با یک وعده بازی کردن هم می توان تمامش کرد – و همچنین استفاده از دو درجه سختی ، تمام تلاش خود را برای بالا بردن ارزش های بازی و حداکثر استفاده از پتانسیل های موجود در گیم پلی و پایگاه نظامی انجام داده اند .

پس از پایان هرکدام از این ماموریت ها ، بازی شروع به محاسبه پارامترهایی چون مدت زمان انجام ماموریت ، شمار افرادی که کشته اید یا بیهوش کرده اید ، تعداد دفعاتی که افشاء شده اید و ..... کرده و بر اساس این موارد ، درجه کیفی سبک بازی شما را تعیین می کند و انصافا در این قسمت ، به شدت سخت گیرانه عمل می کند و زمانی که فکر می کنید چقدر کار را تمیز و حرفه ای انجام داده اید ، متوجه می شوید که شاید ناشیانه تر و بدتر از این نوع بازی کردن امکان نداشته !!!

گرافیک

به مدد موتور جدید استودیوی کوجیما یعنی Fox Engine ، گرافیک Ground Zeroes از هر دو لحاظ فنی و هنری در حد اعلاء قرار گرفته و به هیچ عنوان از رقبا عقب نمی ماند . خصوصا اینکه تمام نسخه های پیشین این سری نیز در بخش گرافیک ، حرف های زیادی برای گفتن داشته اند و با توجه به این رویه ، می توان حد انتظارات طرفداران از ابعاد بصری بازی را به راحتی پیش بینی کرد . Fox Engine توان پردازش تصویر با جزئیات بالا در محیط های وسیع را دارد .

 اما مهمترین قابلیت آن ، توانایی نمایش ریز ترین جزئیات چهره است . جدای از این ، بافت های فلزی ، زمین ، لباس ها ، ساختمان ها و چادر ها ، نیز همگی با نهایت دقت طراحی شده اند و بازی حتی روی نسخه 360 نیز با فریم ریت ثابت اجرا شده که با وجود چنین کیفیتی ، جای تقدیر دارد . رنگ بندی بازی بیشتر به سمت رنگ های کدر و تیره گرایش دارد و حتی و پوشش سبز گیاهی نیز با توجه به این اصل طراحی شده تا تطابق بیشتری با ذات و اتمسفر واقع گرایانه بازی داشته باشد .

Fox Engine با قابلیت پردازش محیط های وسیع و همچنین چرخه شب و روز ، علاوه بر خلق صحنه های خارق العاده ، به یکی از پایه های اصلی مجموعه تغییرات در ساختار گیم پلی بازی نیز بدل شده است و گرچه این ویژگی را در Ground Zeroes به شکلی جسته و گریخته شاهد هستیم . اما در بازی اصلی ، دیگر همه تغییرات به طور لحظه ای و دینامیک اعمال خواهد شد و نتیجتا باید مدام در پی به کار گیری استراتژی های مختلف باشید .

نورپردازی بازی ، به معنای واقعی کلام بی نقص کار شده . به ویژه مرحله اصلی که در هنگام شب جریان دارد و پایگاه امگا با نور های برج های نگهبانی - که شعاع ، عمق و شدت شان با نهایت دقت و زیبایی شبیه سازی شده - روشن می شود و قدرت موتور بازی را ، آشکارا به رخ مخاطبین و رقبا می کشد .

در راستای ایجاد تحول در گیم پلی ، یک سری انیمیشن های باکیفیت نیز برای بیگ باس طراحی شده اند و تقریبا دیگر هیچ مانعی نیست که شما در هیبت یک تکاور نتوانید از آن گذر کنید و کاری نیست که نتوانید انجام دهید . نکته جالب در خصوص انیمیشن ها ، حساسیت و پاسخگویی بسیار خوب و بالای آن هاست . به طور مثال زمانی که پشت یک مانع نشسته و سنگر گرفته اید ، علاوه بر عملکرد های مختلف و رایج ، جابه جایی شما در راستای مانع نیز با حساسیت خاصی اجرا می شود و حتی می توانید اسنیک را به اندازه نیم قدم در راستای سنگر جابه جا کنید .

چنین دقتی در زمینه کنترل ، در کمتر عنوانی دیده شده . در بسیاری از بازی ها این پدیده تنها با پایین آمدن سرعت حرکت کارکتر انجام می شود . اما Ground Zeroes ، پا را فراتر گذاشته و کوچکترین فرامین حرکتی را در انیمیشن های اسنیک لحاظ کرده است .

صداگذاری

Ground Zeroes بازی کوچکی است و به همان نسبت ، تعداد شخصیت هایی که در آن ایفای نقش می کنند حتی از پنج انگشت دست هم بیشتر نمی شود . اما این به معنی ضعف در کیفیت صدا گذاری بازی نیست و همانند سایر ابعاد فنی و هنری از وضعیت خوبی برخوردار است . تنها گویندگی شخصیت Master Miller که پیوسته از طریق بیسیم با شما در ارتباط بوده و جزئیات مختلف هر ماموریت را در اختیارتان می گذارد ، تا حدی تصنعی و کلیشه ای است .

موسیقی چندانی ، در طول به بازی به گوش نمی رسد . اما تیم سازنده هرچقدر از این بابت کوتاهی کرده اند ، در قسمت صداگذاری افکت های مختلف ، سنگ تمام گذاشته اند . ریز ترین جزئیات موجود در محیط اطراف ، حاوی اصوات مختص به خود هستند . از صدای پای نگهبانان گرفته تا رقص پرچم های افراشته شده در میان باد و چرخش دوربین های امنیتی . شاید فکر کنید این مورد آخر مبالغه ای بیش نباشد اما با کمی دقت حتی می توان صدای انقباض و انبساط بافت چرمی لباس بیگ باس هنگام حرکت در حالت نشسته را هم شنید !!!