نقد و بررسی بازی Valorant

تجربه Valorant برای کسانی که وقت زیادی از عمر خود را به پای Counter Strike گذاشته‌اند، بسیار لذت بخش خواهد بود؛ نه فقط به خاطر ظاهر مشابه دو بازی، بلکه به خاطر کنترل سفت و گان پلی دقیق ولورنت که برای کهنه کاران کانتر استرایک به شدت آشنا است. در کنار این گان پلی دقیق، هیروها و قابلیت‌های آن‌ها قرار دارند که مشابه‌شان را فقط در عناوینی همچون اورواچ، پالادینز و دیگر شوترهای Hero Based می‌توان مشاهده کرد. کاملا مشخص است که ولورنت ایده‌های زیادی را از عناوین ژانر خودش قرض گرفته و اگرچه این قضیه مشکل بزرگی به حساب نمی‌آید، اما به این معنی است که بازی تقریبا هیچ نوآوری خاصی ندارد؛ علاوه بر این، نادیده گرفتن گرافیک و انیمیشن‌های تاریخ مصرف گذشته، مشکلات فنی، کارکترهای سطحی و نه چندان جذاب و به طور کلی پرزنتیشن بسیار ساده بازی، کار دشواری است؛ هیچکدام از این مشکلات باعث نمی‌شوند که ولورنت نتواند یک تجربه چالش برانگیز، استرس زا و اعتیاد آور را برای مخاطب رقم بزند، اما همین مشکلات اجازه نمی‌دهند ولورنت همانند عناوین بزرگ ژانر خودش بدرخشد و به اثری فراموش نشدنی تبدیل شود.

ولورنت یک عنوان کاملا Free to Play است که متاسفانه در حال حاضر فقط یک مد را شامل می‌شود؛ این مد که دقیقا مشابه مد Demolition کانتر است، دو تیم پنج نفره را رو به روی هم قرار داده و به یکی از آن‌ها مسئولیت منهدم کردن یکی از نقاط مشخص شده در نقشه و به دیگری مسئولیت دفاع از آن نقاط را واگذار می‌کند؛ به عبارت دیگر، یک تیم نقش Defender و یک تیم نقش Attacker را ایفا می‌کند. بعد از 12 راند جای دو تیم عوض می‌شود و تیمی که 13 راند را ببرد، پیروز میدان است؛ و البته قبل از شروع هر راند، بازیکنان برای خرید اسلحه و قابلیت‌های کارکتر انتخاب شده چند ثانیه فرصت دارند.

اگرچه ماهر شدن در بازی مثل ولورنت زمان بر است، اما فرا گرفتن قوانین آن کار دشواری نیست(مخصوصا برای کسانی که قبلا کانتر را تجربه کرده‌اند)؛ همیشه بالا تنه را هدف بگیرید، سعی کنید هنگام تیر زدن زیاد حرکت نکنید، در کنار یارانتان بمانید و مهم‌تر از همه اینکه با عجله وارد مکانی نشوید. و از آنجایی که در هر راند فقط یک جان داشته و در صورت مردن باید تا راند بعد صبر کنید، این قوانین خیلی زود در ذهن شما هک خواهند شد(حتی اگر پیروی از آن‌ها اعصابتان را بهم بریزد).

همانطور که گفته شد، گان پلی بازی بسیار دقیق است و صبر و دقت زیادی را می‌طلبد؛ البته منظور از گان پلی دقیق فقط این نیست که باید هدف گیری را به طور دقیق انجام دهید، بلکه آشنایی با Recoil، مشخصات و کارایی هر اسلحه نیز از اهمیت زیادی برخوردار است و همیشه باید بسته به موقعیتی که در آن قرار دارید(یا می‌دانید در آن قرار خواهید گرفت) اسلحه خود را انتخاب کنید. برای مثال، هنگامی که توسط هر پنج نفر تیم حریف محاصره شده‌اید یک مسلسل می‌تواند شما را از مرگ حتمی نجات دهد و یا زمانی که با دشمنان فاصله زیادی دارید، اسنایپ بسیار کار آمد است در حالی که شاتگان فقط در درگیری‌های نزدیک یک به یک می‌تواند برای شما مفید باشد. و دیزاین نقشه‌ها (با وجود اینکه به شکل عالی انجام نشده) آنقدر خوب هستند که هر سناریویی را به وجود بیاورند، چه درگیری‌های از راه دور با اسنایپ و چه درگیری‌های نزدیک با شاتگان. 4 نقشه برای بازی طراحی شده که همه محیط‌های بسیار خوبی برای نبرد دو تیم هستند؛ آشنا شدن با Layout این 4 نقشه زیاد زمان نمی‌برد اما استفاده از آن‌ها به نفع خودتان چندان آسان نیست. حرکت کردن در محیط‌های این 4 نقشه را باید مانند رد شدن از خیابان انجام دهید، یعنی همیشه قبل از وارد شدن به مکان جدیدی باید سمت چپ و راست خود را بررسی کرده و بعد وارد شوید، چرا که ممکن است رقبای شما در هر گوشه کناری از نقشه کمین کرده باشند. هیچوقت نمی‌توان حدس زد که دو متر جلوتر چه چیزی در انتظار شما نشسته و بنابراین، حرکت کردن در کنار یارانتان و همکاری با آن‌ها، کلید اصلی زنده ماندن در ولورنت است.

در واقع ولورنت به زیبایی این همکاری تیمی را در گان پلی بازی و همچنین قابلیت‌های Agentها پیاده سازی کرده است. بله، گان پلی به تنهایی برای پیروز شدن کافی نیست، بلکه قابلیت‌های ایجنت‌های بازی نیز نقش مهمی را در هر مچ ایفا می‌کنند. خوشبختانه نه گان پلی باعث می‌شود قابلیت‌ها بی فایده به نظر برسند و نه قابلیت‌ها آنقدر قدرتمند هستند که روی گان پلی سایه بیاندازند. در حال حاضر 11 ایجنت در بازی وجود دارند که از این 11 تا پنج عدد رایگان بوده و شش تای دیگر یا از طریق بازی کردن و یا از طریق Valorant Points(که با پول واقعی می‌توان تهیه کرد) آنلاک می‌شوند. هر کارکتر یک قابلیب رایگان داشته که در ابتدای هر راند شارژ می‌شود؛ در کنار آن، دو قابلیت بهتر هم وجود دارند که با امتیازهایی که در هر راند به دست می‌آورید می‌توانید تهیه کنید و در آخر یک قابلیت آلتیمیت نیز برای هر کارکتر تعریف شده که به مرور زمان یا با به دست آوردن ارب‌هایی که در نقشه پخش شده‌اند، شارژ می‌شود(آلتیمیت‌های کارکترها، قابلیت‌هایی قدرتمند مثل زنده کردن یکی از یارانتان یا ایجاد یک انفجار بزرگ هستند). تعدادی از قابلیت‌ها مانند Cloudburst کارکتر Jett یا قابلیت Sky Smoke کارکتر Brimstone، علاوه بر اینکه فقط دفاعی بوده و به جز محدود کردن دید حریفتان برای مدت کوتاهی کار دیگری انجام نمی‌دهند، جذابیت زیادی نیز ندارند. اما خوشبختانه بجز چند مورد کوچک، اکثر قابلیت‌ها جذاب، کارآمد و جالب بوده و موقعیت‌های پیش بینی نشده و هیجان انگیزی را به وجود می‌آورند. برای مثال، یک بار که سه نفر از تیم حریف، من را به طور ناگهانی محاصره کردند، با استفاده از قابلیت Tailwind شخصیت جت(که مانند قدرت بلینک در Dishonored شما را به جهت خاصی تلپورت می‌کند) فورا پشت آن‌ها ظاهر شدم و قبل از اینکه متوجه شوند چه اتفاقی افتاده، هر سه‌شان را با مسلسل به رگبار بستم؛ یا یک بار که دو نفر از تیم حریف، هم تیمی من را در گوشه‌ای از نقشه گیر انداخته بودند، با انداختن Slow Orb کارکتر سیج(که یک محدوده کوچک را به وجود آورده که سرعت حرکت دشمنان را کاهش می‌دهد) زیر پای آن‌ها، به هم تیمی‌ام فصرتی برای فرار کردن دادم. چندین بار نیز به لطف قابلیت‌های کارکترهای هم تیمی‌هایم، توانستم موقعیت دشمنان را پیدا کنم. هر کدام از قابلیت‌ها(حتی گاهی اوقات همان چند قابلیت مسخره دفاعی) در هر لحظه‌ای می‌توانند شما و بقیه افراد تیم را از مخمصه نجات دهند و به همین دلیل می‌گویم که همکاری تیمی در ولورنت از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. این قابلیت‌های متنوع در کنار گان پلی دقیق، درگیری‌های تاکتیکال، هیجان انگیز و نفس گیری را به وجود آورده که باعث می‌شوند در تک تک لحظات یک مچ، تصمیمات خود را با دقت و حوصله بسیار اتخاذ کنید.

متاسفانه یک مشکل کوچک وجود دارد که هرزگاهی لذت این درگیری‌ها را از بین می‌برد: عدم تعادل در برخی از مچ‌ها؛ در حال حاضر مچ‌های رنک شده یا همان Ranked Match برای ولورنت وجود ندارد. این یعنی هر کدام از بازیکنان یک مچ ممکن است در سطوح و لول‌های متفاوتی قرار داشته باشند و این مشکل می‌تواند یک مچ را یا بسیار آسان و یا بسیار طاقت فرسا کند(به این بستگی دارد که شما در چه سطحی هستید). در بازی چالش برانگیزی مثل ولورنت که به خاطر سیستم گیم پلی و Health سخت گیرانه، بازیکنان ممکن است مدام بمیرند، وجود یک سیستم مچ میکینگ خوب که بتواند در نبرد بین دو تیم، تعادل را بر قرار کند واقعا ضروری است. البته Come Back زدن یک تیم همیشه غیر ممکن نیست و شاید حتی بعد از 12 باخت پی در پی هم شما و یارانتان بتوانید کنترل مچ را به دست بگیرید، اما این به مهارت تیم شما و همچنین پینگ شما بستگی دارد. گزینه اول یعنی بالا یا پایین بودن مهارت تیم شما کاملا تصادفی است و گزینه دوم یعنی پینگ شما شاید به دلیل شلوغ بودن سرورها، زیاد جالب نباشد. گاهی اوقات در برخی از مچ‌ها پینگ همه بازیکنان به شکل عجیبی افزایش پیدا می‌کند و بعد از چند دقیقه دوباره به حالت عادی خود باز می‌گردد و یا حتی ممکن است در حین یک مچ، سرور به طور کلی قطع شود و همه بازیکنان را بیرون بیاندازد. خوشبختانه تیم سازنده از این مشکلات با خبر هستند و طبقه گفته‌شان در آینده به آن‌ها رسیدگی خواهند کرد.

علاوه بر مد اصلی بازی، یک مد دیگر به نام Spike Rush وجود دارد که تا حدی مشکل عدم تعادل مچ‌ها را بر طرف می‌کند. اسپایک راش همان مد دمولیشن است با این تفاوت که یک تیم فقط با چهار راند بردن، پیروز می‌شود و علاوه بر آن، در هر راند به تمام بازیکنان یک اسلحه که به طور تصادفی انتخاب شده داده می‌شود؛ به این معنی که در یک راند همه بازیکنان ممکن است یک شاتگان یا مسلسل داشته باشند و در راند بعد به همه ممکن است یک کلت ساده یا یک اسنایپ داده شود؛ در عوض، همه قابلیت‌های ایجنت‌ها در ابتدای هر راند شارژ شده‌اند. تعدادی ارب نیز در نقاط مختلف نقشه قرار داده می‌شود که نقش چیزی مانند پرک را داشته و هر کدام کار خاصی را انجام می‌دهند، مثلا افزایش دمیج اسلحه‌ها یا سرعت حرکات افراد یک تیم. اسپایک راش نمی‌تواند به طور کامل نقش یک Ranked Match را ایفا کند و ممکن است در این مد هم گاهی اوقات عدم تعادل احساس شود؛ اما همین که اسلحه‌های همه بازیکنان یکسان باشد هم تا حدی کار افراد تازه وارد را راحت می‌کند. شاید باز هم بازیکن ماهرتری رو به روی شما قرار گیرد، اما آیا همین بازیکن که مدام شما را از فاصله نزدیک با شاتگان متلاشی می‌کند، می‌تواند از همان فاصله نزدیک با اسنایپ شما را هدشات کند؟

علاوه بر این تعادل نسبی که در اسپایک راش وجود دارد، مچ‌های این مد هیجان انگیزتر، لذت بخش‌تر و پر استرس‌تر از مچ‌های عادی ولورنت هستند؛ نه فقط به خاطر کوتاه‌تر بودنشان، بلکه به خاطر شرایطی که شما را در آن قرار می‌دهند. اینکه همه بازیکنان اسنایپ به دست داشته باشند، باعث می‌شود درگیری‌های نزدیک طنز و پر استرسی به وجود بیاید و همچنین درگیری‌های از راه دور بسیار نفس گیر باشند.

ولورنت سیستم شخصی سازی یا Progression عمیقی ندارد، اما گزینه‌های کوچکی مانند اسکین اسلحه‌ها و یا شکل و شمایل Hero Card شما، قابل تغییر هستند. تعدادی از این اسکین‌ها از طریق بازی کردن و به دست آوردن XP آنلاک شده و بقیه از طریق ولورنت پوینت قابل دسترسی هستند. خوشبختانه آپشن‌های بخش شخصی سازی اکثرا Cosmetic بوده و پرداخت‌های درون برنامه‌ای بازی هم آسیبی به تجربه شما وارد نمی‌کنند.

زمانی که برای بار اول وارد ولورنت می‌شوید، اولین چیزی که توجه شما را جلب می‌کند آرت و جلوه‌های بصری بازی است؛ اگرچه این آرت زیبایی‌های خودش را دارد، اما بازی از لحاظ گرافیکی کمی خشک و تاریخ مصرف گذشته به نظر می‌رسد. تکسچرها بسیار ساده، مدل‌ها بی جزئیات و انیمیشن‌ها کمی عجیب و غریب هستند. شاید عادلانه نباشد که بخواهیم اینگونه بازی را با آثار بزرگی مقایسه کنیم، اما ولورنت واقعا زیبایی بصری اورواچ و یا حتی پرزنتیشن جذاب عناوینی همچون ایپکس لجندز را ندارد. مهم‌ترین بخش یک هیرو شوتر، هیروهای آن است و متاسفانه هیروهای ولورنت به اندازه عناوین ذکر شده، خوب پیاده سازی نشده‌اند. اگرچه ایجنت‌های بازی ظاهر مناسبی دارند و قابلیت‌ها یا حرف‌ها و تکه کلام‌های آن‌ها در هر مچ به خوبی نشان دهنده شخصیت آن‌هاست، اما همین دیالوگ‌ها هم گاهی اوقات به شدت کلیشه‌ای به نظر می‌رسند و می‌توان احساس کرد که ولورنت برای به تصویر کشیدن کارکترهایش، آنقدر که باید تلاش نمی‌کند. به خاطر همین است که هیچکدام از ایجنت‌های بازی کارکترهایی به یاد ماندنی نیستند و سخت می‌توان با آن‌ها ارتباط بر قرار کرد. در واقع این مشکل به یادماندنی نبودن در مورد بسیاری از ویژگی‌های بازی صدق می‌کند؛ موسیقی و صداگذاری، طراحی نقشه‌ها، اسلحه‌های بازی و یا حتی قابلیت‌های کارکترها، همه یا در ساده‌ترین حالت ممکن قرار دارند و یا ساده‌ترین گزینه‌ها را شامل می‌شوند.  افکت‌های صوتی مناسب هستند اما از لحاظ صداگذاری بازی حرف خاصی برای گفتن ندارد، نقشه‌ها خوب طراحی شده‌اند اما شباهت زیادی به نقشه‌های کانتر دارند، اسلحه‌ها ظاهر جذابی دارند اما همان اسلحه‌های تکراری هستند که بارها در شوترهای اول شخص دیده‌ایم و قابلیت‌ها نیز با وجود اینکه می‌توانند کار آمد باشند، اصلا خلاقانه طراحی نشده‌اند. همه اینها ثابت می‌کنند که ولورنت اصلا قصد ندارد چیز جدیدی ارائه کند و صرفا برای سرگرم کردن عده خاصی از بازیکنان ساخته شده است.

عنوان Valorant بدون شک یک هیرو شوتر جذاب و دوست داشتنی است؛ با وجود اینکه بازی اکثر ایده‌های خود را از عناوینی همچون Counter Strike یا Overwatch قرض گرفته و تقریبا هیچ چیز جدیدی برای ارائه کردن ندارد، می‌تواند برای دوستداران شوترهای رقابتی آنلاین یک تجربه بسیار سرگرم کننده و اعتیاد آور باشد. اما عدم نوآوری، مشکلات تکنیکی و فنی، جلوه‌های بصری پیش پا افتاده و به طور کلی پرزنتیشن بسیار ساده بازی، اجازه نمی‌دهند ولورنت از عناوین ژانر خودش پیشی بگیرد. این مشکلات به این معنی نیستند که ساخته Riot Games با شکست مواجه شده است، اما اگر واقعا تیم سازنده می‌خواهد که ولورنت یک تجربه کامل، بی نقص و به یاد ماندنی را برای بازیکنان رقم بزند، راه زیادی را در پیش دارد.