یکی از آخرین فرنچایزهای موفقی که «شینجی میکامی» برای کپکام پایه‌گذاری کرد، سری Ace Attorney بود. در سال 2000 و بعد از عرضۀ بازی Dino Crisis 2، میکامی به سراغ کارگردان این عنوان، شون تاکومی، رفت و فرصتی شش ماهه همراه با آزادی عمل کامل برای ساخت هر چیزی که دوست داشت، پیش روی او قرار داد. تاکومی به همراه تیم کوچک هفت نفره خود، از این فرصت استفاده کرد و یکی از عجیب‌ترین بازی‌های آن دوران را برای کنسول Game Boy Advance به بازار عرضه کرد، البته چهار سال بیشتر زمان لازم بود تا مخاطبان خارج از ژاپن هم با جادوی این مجموعه آشنا شوند. در اولین قسمت این سری که با نام تجاری Phoenix Wright: Ace Attorney در سراسر جهان عرضه شد، کنترل وکیل جوان و بی‌تجربه‌ای در اختیار مخاطب قرار می‌گرفت که به شکل غیرمنتظره‌ای درگیر پرونده‌های بزرگ و بزرگ‌تری می‌شد که در خلال رسیدگی به هر کدام، پیچش‌هایی کاملاً غیرقابل پیش‌بینی در مسیر داستان رخ می‌داد.
گیم‌پلی ساده به همراه شخصیت‌های همراه بامزه و عجیب‌ترین رقبای تاریخ سرگرمی، باعث موفقیت قابل توجهی برای این عنوان کوچک شد که این مسئله هم منتهی شد به عرضۀ 5 دنبالۀ مستقیم، 2 نسخۀ فرعی با تمرکز بر دادستانی که معمولاً در نقش رقیب «فینکس رایت» ظاهر می‌شود، یک نسخه در همراهی با شخصیت‌های سری Professor Layton، سریال انیمیشنی و یک فیلم سینمایی به کارگردانی تاکاشی میکه که به راحتی می‌توان آن را بهترین اقتباس سینمایی از بازی‌های ویدئویی نام‌گذاری کرد.
بعد از کارگردانی سومین قسمت، شون تاکومی نقش کمرنگ‌تری در هدایت این مجموعه پیدا کرد اما در سال 2012 با ایده‌هایی جدید به این فرنچایز بازگشت که اولین ثمرۀ آن، بازی Professor Layton vs. Phoenix Wright: Ace Attorney بود که به خوبی این دو دنیای خاص را به هم متصل کرد اما از بهترین ایده‌های تاکومی در ساختۀ بعدی رونمایی شد که متأسفانه هیچ کدام از این دو ساختۀ جدید که در سال‌های 2015 و 2017 در ژاپن عرضه شدند، راهی به بازارهای جهانی پیدا نکردند تا اینکه بالاخره مدیران کپکام سر کیسه را شل کردند و قرار است تا 4 هفتۀ دیگر، این دو عنوان ذکر شده در پکیجی مشترک با نام The Great Ace Attorney Chronicles در اختیار علاقه‌مندان سراسر جهان قرار گیرد که در ادامه و به درخواست ناشر، به معرفی ویژگی‌های جدید آن نسبت به سری اصلی و بررسی بخش‌های ابتدایی داستان خواهیم پرداخت تا بعدتر در زمان عرضۀ نهایی، بررسی کامل آن را منتشر کنیم.
بعد از یکی از طولانی‌ترین مقدمه‌هایی که به عمرم نوشتم، برویم سر اصل مطلب که بررسی ویژگی‌های The Great Ace Attorney است. اولین نکته‌ای که به چشم می‌آید، روایت داستان در فضایی کاملاً متفاوت از سری اصلی است چرا که این بار داستان در زمانی بیش از صد سال پیش و دهه‌های ابتدایی دوران Meiji در کشور ژاپن آغاز می‌شود در حالی که ماجراهای شخصیت فینکس رایت در دوران معاصر اتفاق می‌افتادند. قهرمان جدید، جوان دانشجویی به نام Ryunosuke Naruhodo است که از جد بزرگ فینکس به حساب می‌آید. در همان ابتدای کار، «ریونسکه» که یک جوان نه چندان باهوش و نسبتاً خوش خیال است، متهم به قتل یکی از اساتید مدعوی خارجی دانشگاه خود می‌شود و حالا باید با کمک دوست به مراتب با وقارتر و باهوش‌تر خود به نام Kazuma Asogi، تلاش کند تا خودش را مجازات جرمی که مرتکب نشده برهاند اما تمام سیستم قضایی نوپای ژاپن به طور کامل بر علیه اوست. این پروندۀ قتل، ریونسکه را وارد ماجراهایی کاملاً غیرمنتظره می‌کند که شخصیت‌های رنگارنگ عجیبی را سر راه او قرار می‌دهد و او این فرصت را پیدا می‌کند که زیر و بم سیستم قضایی دو کشور کاملاً متفاوت را تجربه کند.
با توجه به اینکه ساختار سری Ace Attorney معمولاً به گونه‌ای بود که باید مدت‌های زیادی در حال مطالعۀ متن صحبت‌های وکلا و متهمان در دادگاه باشیم، برگ برندۀ این مجموعه همیشه شخصیت‌های فرعی رنگارنگ آن بوده‌اند و اینجا هم این فاکتور با تمام قدرت وجود دارد به طوری که نسخه‌ای از شخصیت شرلوک هلمز که با تأثیر از رمان‌های آرسن لوپن و برای فرار از نبردهای حقوقی متمرکز بر رعایت کپی رایت، هرلوک شُلمز نام‌گذاری شده و از گجت‌های استیم‌پانکی استفاده می‌کند، عجیب‌ترین شخصیت داستان نیست و حتی جایگزین دکتر واتسون که اینجا یک دختر کم سن و سال به نام ویلسون است هم مقام اول این سرزمینِ عجایب را تصاحب نمی‌کند. در مورد چند و چون داستان، در حال حاضر به اندازۀ کافی امکان کنکاش نداریم و باید تا محدودۀ روز عرضه صبر کنیم اما تغییر فضایی که نسبت به سری اصلی شاهد هستیم و به نمایش کشیدن مردمانی که تلاش دارند تا از دنیایی سنتی و منزوی وارد دنیایی تازه و مدرن شوند، به شکلی زیبا به تصویر کشیده شده و روایتی با محتوایی قوی پیش چشمان ما قرار گرفته است.
ساختار اصلی گیم‌پلی تقریباً همان چهارچوب همیشگی است که باید در دو سطح مختلف به عنوان وکیل در محکمه و به عنوان محقق صحنۀ جرم، تمام اسناد ممکن را جمع کرده و با زیر و رو کردن شواهد موجود، تلاش کنید تا موکلین مختلف خود را از مهلکه برهانید. در جریان بررسی پرونده در دادگاه باید تلاش کنید تا بخش‌های متناقض شهادت شهود را پیدا کرده و با ارائۀ مدارکی دال بر ادعای خود، پروندۀ خود را به پیش ببرید. ویژگی مهمی که در The Great Ace Attorney به فرمول همیشگی اضافه شده، هیئت منصفه است که در کنار رسیدگی به جریان اصلی محاکمه، باید درصدد تغییر نظر آن‌ها هم برآیید تا آن کفۀ ترازوی عدالت که به سود موکل شماست را سنگین‌تر کنید. این ترازوی عدالت دقیقاً یک عنصر قابل مشاهده با جلوه‌هایی از آتش در بازی است که هیئت منصفه با فشار یک دکمه، شعله یک کفۀ ترازو را بزرگتر می‌کنند!
عنصر جدید دیگر که به بخش بررسی صحنۀ جرم اضافه شد، شخص هرلوک شلمز است که مثل اکثر اقتباس‌هایی که از شخصیت خلق شده توسط «آرتور کونان دویل» تا به امروز دیده‌ایم، تعدادی از شواهد را در کنار هم می‌گذارد و یک نتیجۀ ظاهراً منطقی از شرایط موجود ارائه می‌دهد که معمولاً اصلِ واقعیت نیست و ریونسکه باید با بررسی دقیق‌تر شواهد، به نتیجه‌گیری صحیح برسد که این بخش از نظر بصری هم به شکلی جذاب و با مزه ارائه شده است. ایده‌های ساده‌ای که به فرمول سرگرم‌کنندۀ همیشگی اضافه شده، کمک کرده تا در بین مطالعۀ دیالوگ‌های طولانی با تعدادی کارکردهای تازه به عنوان تغییر ذائقه رو به رو باشیم که کمی مشکل زیاده‌گویی و فقدان صداپیشگی را پوشش می‌دهد.
بازی The Great Ace Attorney Chronicles در تاریخ پنجم مرداد ماه برای پلتفرم‌های پلی استیشن 4، نینتندو سوئیچ و استیم منتشر خواهد شد که در آن زمان بررسی کامل این عنوان را در بازی‌مگ منتشر خواهد شد اما اگر کیفیت کل محصول به اندازۀ همین بخش‌های ابتدایی باشد، باید گفت که این مجموعه، ارزش بیش از نیم دهه چشم انتظاری را در داشت.
نظرات